Eten zonder honger

Heb jij dat ook wel eens, dat je eet zonder dat je honger of zelfs maar trek in eten hebt?

Vraag je eens af, waarom je dan eigenlijk eet.

Soms heeft het teveel eten niets te maken met of je het heel erg  lekker vindt, heeft het niets te maken met of je honger hebt of zin hebt in eten.
Soms eet je omdat je je ongelukkig voelt, omdat je verdrietig, gefrustreerd of boos bent. Als je om die reden eet, verberg je op dat moment even je emoties onder een laagje voedsel, maar naderhand komen ze gewoon weer terug. En erger nog, je neemt het jezelf naderhand vaak zo kwalijk, dat je je nog ongelukkiger en gefrustreerder voelt.

Emoties verstoppen

Waar komt dat toch vandaan, waarom zouden zoveel mensen hun emoties op die manier proberen te verstoppen?

Eten is een basisbehoefte, we kunnen niet zonder. Bovendien is eten ook vaak heel sociaal. Bij een feestje hoort taart en lekkere hapjes, als er bezoek komt halen we ook wat lekkers in huis. We vinden eten een heel gezellig, feestelijk iets.

Psychologische honger

Als we emoties niet willen voelen grijpen we vaak naar eten, omdat eten nauw verweven is met fijne momenten. We hebben dan niet echt honger, maar je zou het een soort van psychologische honger kunnen noemen. In plaats van de emoties (op dat moment) te voelen, eet je ze weg.

Vicieuze cirkel

Iemand die veel last heeft van emotie-eten, heeft vaak ook overgewicht. En dan ontstaat een vicieuze cirkel.

Want als je dat overgewicht gekregen hebt door het wegeten van emoties, zul je waarschijnlijk na iedere eetbui heel teleurgesteld zijn in jezelf en daardoor nog meer behoefte hebben aan troosteten.

Daarnaast zijn veel vrouwen die te zwaar zijn geneigd om in gezelschap zo min mogelijk te eten, omdat ze bang zijn veroordeeld te worden op wat ze op dat moment eten. Maar daardoor krijg je eigenlijk een heel vervelende band met eten, het wordt een beladen activiteit in gezelschap, in plaats van een heel gezellige. En ook dat levert vaak weer nieuwe momenten van emotie-eten op.

En dan zit je dus in die vicieuze cirkel, waarvan je echt niet mee weet hoe je eruit kunt komen.

Dit is een probleem waar je niet zomaar even vanaf komt, in veel gevallen is het zelfs heel verstandig om met een gespecialiseerde psycholoog te gaan praten. Als jouw probleem minder diep zit, kun je bij mij ook goed terecht, ik ben gespecialiseerd in emotie-eten.

Begin met kleine stapjes

Ik geef je een paar tips die in ieder geval de moeite van het proberen waard zijn:

  • Zorg dat je voldoende eet. Als je te weinig eet, zul je bij emoties veel meer moeite hebben om niet te gaan eten, bovendien pak je als het gaat om emotie-eten meestal de snacks die niet zo gezond zijn. Dus eet voldoende op de juiste momenten, zorg voor structuur in je dagmenu.
  • Zorg dat je heel bewust eet, op die manier proef je alles veel beter, geniet je er meer van en ben je eerder verzadigd. Voel je niet meer schuldig over wat je eet, maar geniet ervan.
  • Probeer regelmatig in gezelschap te eten, zodat je van eten weer een gezellige activiteit maakt. Ook in gezelschap kun je letten op wat je eet en hoeveel je eet, maar zorg dat je gewoon voldoende eet en dat je ervan geniet, zowel van het gezelschap als van het eten.
  • Bedenk eens of er iemand is waar je naar toe kunt of wie je kunt bellen als je last van je emoties hebt. De emoties zullen er op één of andere manier toch uit moeten, je zult ze moeten verwerken. En dan kan het heel helpend zijn als er iemand is bij wie jij je ei kwijt kunt, bij wie je uit kunt huilen of met wie je misschien kunt sparren om oplossingen te bedenken. Verstop die emoties niet, maar doe er wat mee.

 Je bent niet alleen!

En onthoud dat je je er zeker niet voor hoeft te schamen, je bent niet de enige met dit probleem.

Zorg wel dat je er niet alleen mee blijft zitten, hoe langer je wacht met het aan te pakken, des te langer zal het duren om er vanaf te komen.

 Kies voor jezelf, kies ervoor om weer te kunnen genieten van wat je eet!

 Veel liefs,

Ingrid

💛